به نام آفریدگار قلم، آن گاه که به طبع منطق آراسته می شود
کتابت و نگارندگی را مرتبه ای است رفیع که جز صاحبان اندیشه های پاک و گوهر شناسان دریای علم، صلاحیت تلبس به آن را ندارند. همان هایی که ترنم کلام وحی را شنیده اند، آنگاه که فرمود: « ن و القلم و ما یسطرون». قسم به قلم و سوگند به نگاشته هایی که عَلَم زدودن گرد و غبار از کالبد مظلوم و مقتدر حق را یدک می کشند. قلم هایی که ارزشمندند و جز در راه حق و برای حق شایستگی استفاده ندارند.
سکوت آغشته به انتظار، از دیرباز عادت کسانی است که زی جنجال جویی از تن به در آوردند و منتظرند تا مگر بساط علم و منطق ورزی پهن و سفره ی توهین به نقاط اساسی دین و نظام برچیده شود. دیدن صحنه های کم لطفی و بی احترامی به محل امید امام و رهبری و خطاب قرار دادن مجاهدان جبهه ی علمی انقلاب اسلامی با عناوین نا مناسب و ناروا، عنان صبر را از کف می برد و اسب قلم را در عرصه ی پاسخ دهی زین می کند. مجالی است که اگر در آن سخن بگوییم، میبایست خود را برای هجمه ها آماده و اگر سکوت اختیار کنیم، شرمنده ی تارهای مویی خواهیم شد که از استاد مرحوممان در راه تعالی این دانشگاه سفید شد. و چه کسی را یارای سرافکندگی در محضر استاد است؟...
و اما بعد، مطالبی در چند مدت اخیر منتشر شد که قلب مشتاقان آرمان دانشگاه مرجع را به درد آورد. و لزوم نگاشتن جوابیه ای در آن حوزه را به دست داد. مطالبی که نوک پیکان همجه
